Sahara - spełnienie marzeń

     Po drodze na Saharę oglądaliśmy Matmatę i oczywiście jedliśmy obiad w restauracji Berberów. Krajobraz jak z księżyca. W restauracji wykutej w skale było fantastycznie. Zresztą ja te widoki chłonęłam z zapartym tchem.

obiad w Matmacie

     Po kilku godzinach jazdy autokarem dojechaliśmy do miejscowości Douz gdzie zostawiliśmy w autokarze swoje bagaże, wzięliśmy w otrzymany, a Oasis oprócz dresów worek do którego wkładaliśmy najpotrzebniejsze rzeczy. Nasza urocza przewodniczka i rezydentka Renia uprzedziła, że na Saharze w nocy jest zimno, mamy zabrać ciepłe rzeczy i to będzie stanowić nasz jedyny bagaż. Co było robić?? Dostosowaliśmy się do wymogów.

     Po dojeździe do Douz zostaliśmy ubrani w galabije i turbany i przesiedliśmy się na wielbłądy, które miały nas dowieźć do naszych namiotów na Saharze. Wsiadłam na wielbłąda bez problemu jako że już raz jechałam. Każdy zwierzak był prowadzony przez swojego właściciela.

zwiedzanie domostwa Berberów

     Ten na którym ja siedziałam bez przerwy przystawał i podżerał jakieś roślinki. W duchu mówiłam „przestań żreć, nie nakarmili cię czy co, jeszcze chwila i wyląduję przed twoim pyskiem”. Ale próżne to było gadanie a raczej mruczenie pod nosem. I tak robił co chciał. A ten jego przewodnik to jakiś czas pytał mnie czy wszystko w porządku. Odpowiadałam ok i szliśmy dalej. Ale swoją drogą to prowadził nas dla urozmaicenia po wysokich wydmach, czyli miałam „wiełbłądową huśtawkę” ale pies to drapał.

     Jazda zajęła nam ponad godzinę a w tym czasie zbliżał się zachód słońca. A że miałam ze sobą worek z bambetlami nie bardzo mogłam wyciągnąć aparat i sfotografować to piękne zjawisko.

Bałam się, że spadnę z camelka. Rzeczywiście widok nieziemski. Po dojechaniu na miejsce zobaczyliśmy szereg namiotów przygotowanych dla nas na nocleg. Oczywiście było też tak, że w jednym miejscu było 6namiotów odgrodzone od następnych płotem z liści palmowych.

cudowna jazda na camelku

nasz saharyjski hotel

     Po rozlokowaniu wybraliśmy się za „piątą” wydmę na kolację. Po czym jako, że było już ciemno drogę do namiotów oświetlały nam lampy ustawione w piasku. Droga kręta po wzgórkach, piasek usuwający się spod nóg. Chwilami miałam wrażenie jak w filmach, że są to ruchome piaski. Po kolacji towarzystwo wyciągało trunki i zaczynaliśmy własne show przy ognisku.

     Były kawały, od których boki bolały ze śmiechu. Panowie nasi w tym górowali. Przed położeniem się spać, można było skorzystać z „turystycznej” toalety i łazienki. Robiło się coraz chłodniej, nasi saharyjscy opiekunowie trzymali ogień w ognisku dość długo. (wiem bo wstałam o 2.00 w nocy to siedzieli przy ogniu i coś gadali po arabsku). Na Saharze nasi tunezyjscy sponsorzy zafundowali nam dyskotekę, ale również były śpiewy, pieczenie barana i różne inne atrakcje. Na noc rzeczywiście przydało się włożyć na grzbiet wszystko co ciepłe, a więc głównie nasze sportowe dresy i co tam jeszcze było w plecaku. Mieliśmy gruby materac, poduszkę i 2 cieplusie koce z wielbłądziej wełny. Mnie niestety krępowała kurtka włożona na dres więc ja zdjęłam, zdjęłam buty i owinęłam się w koce jak w kokon i ....... nie zmarzłam.