Przeczytane, podsłuchane, przemyślane

     Ostatnio moja koleżanka z realu na Facebooku umieściła informację o czytanej właśnie fenomenalnej książce o jednoznacznym tytule „Arabska żona”. Ponieważ kraje arabskie są w kręgu moich zainteresowań pobiegłam do osiedlowej biblioteki, zapisałam się i czekałam w kolejce na tą książkę. W międzyczasie w przybliżeniu wiedząc o czym mowa przeszukałam internet, aby poczytać komentarze do książki. I tu zmierzam do sedna sprawy. Wszyscy o tym mówią, niewiele przyjmuje do wiadomości że związek z muzułmaminem do łatwych nie należy. Dzieli nas nie tylko odległość, ale przede wszystkim wszelkiego rodzaju różnice w tym najważniejsze kulturowe, religijne i tp.

     Ja będąc wielokrotnie w Tunezji zainteresowałam się ich kulturą, życiem codziennym no i jakie są ich zwyczaje i obyczaje. Nie można jednak z góry zakładać, że związki są nietrwałe. Życie samo napisze właściwy dla młodych scenariusz życia. Nie mogę się jednak opędzić od myśli, że naprawdę warto poświęcić trochę czasu na zapoznanie się z codziennym życiem mieszkańców kraju do którego się wybieramy.

    
     W dalszej kolejności na swoim blogu przenosić będę z Onetu notki tym zagadnieniom poświęconym. Dwie z trzech części tej książki mam już za sobą. To co przeczytałam wstrząsnęło mną do głębi. Kobiety są wszędzie takie same, sposób traktowania ich jednak jest uzależniony od religii. Autorka spisała dzieje Polki, żony Libijczyka, potem jej dorastającej córki. Czasy napaści na World Trace Center, Al Kaidy, Osamy Bin Ladena nie należą do łatwych i bezpiecznych. Można by przytoczyć powiedzenie „ludzie ludziom zgotowali ten los”. Przyznaję, że obydwie przeczytane książki wstrząsnęły mną, czytałam niemal jednym tchem, przeżywałam niemal z bohaterką wszystkie jej dni i lata upokorzeń, bicia, tortur.

     Zastanawiałam się jak to możliwe? Ale gdyby sięgnąć głębiej w portale internetowe na przestrzeni kilku lat jest wiele artykułów na temat najpierw wielkiej płomiennej miłości, kończącej się z chwilą wyjazdu do kraju oblubieńca. No i sprawa potomstwa. Nie wyobrażam sobie aby dziecko urodzone w ojczyźnie ojca było jego „własnością”. I jak to się dzieje, że z ukochanego mąż staje się oprawcą, katem. Nie wiem co zastanę w trzeciej części powieści, aż boję się myśleć.  Te barbarzyńskie zwyczaje obrzezania kobiet, a raczej małych dziewczynek oddaje wspaniale film „Kwiat pustyni” z rewelacyjną rolą Halle Berry opartą na faktach autentycznych.

     Z przemyślanych spraw doszłam do wniosku co by mi sprawiło frajdę? Czytając niejednokrotnie „Korzenie” Alexa Hayle'a doszłam do wniosku, że może w długie zimowe wieczory wezmę ponownie książkę do ręki i …..... zrobię drzewo genealogiczne autora. Mam w tym trochę wprawy bo robiłam to w swojej rodzinie.