Krakowskie spotkanie Naszej Klasy

Kraków 19-20 lipca 2008 r.- następne spotkanie w realu Naszej Klasy

uczestnicy spotkania

     Po spotkaniu w Warszawie 19 stycznia i w Olsztynie 1-3 maja 2008 r. czuliśmy wszyscy niedosyt. Józio z Krakowa wystąpił z propozycją zorganizowania spotkania uczestników wątku w Krakowie. Szybko został ustalony termin. Lipiec to już miesiąc wakacyjny, ale jakoś zdołaliśmy się sprężyć i zorganizować.

      Córka na urlopie, w domu królik – jak sobie poradzę. Ale wymyśliłam. Króliczka na wybiegu, zostawiłam zapas jedzenia i picia i można jechać. Wcześniej Aga kupiła weekendowe bilety bo są tańsze. Przy czym namówiła też swoich rodziców na wyjazd, a przy okazji i kuzynkę. Czyli Warszawa będzie prezentowała „Silną Grupę Pod Wezwaniem”. Jechało nas 5 osób, Wrocław też w silnej obsadzie. Tam też miałam poznać Darka, Joasię i jej mężczyznę, Grażynkę już znałam, Jarka i Krzysia, Elę też (ze spotkania w Warszawie i Olsztynie). Józka i jego żonę miałam poznać, a Józek szykował nam też jakąś niespodziankę. Program był owiany wielką tajemnicą.

     Pociąg mieliśmy o 6.00 rano. Wpakowaliśmy się do przedziału, ze śmiechem i humorem. Każdy z nas miał ze sobą jedzonko i picie, gadaliśmy całą drogę i podróż upłynęła dość szybko. Przy czym zaznaczam, że ostatni raz zwiedzałam Kraków mając ...... 15 lat. Czyli najwyższa pora odświeżyć wspomnienia.

Nasi Gospodarze

     Na dworcu Kraków Główny wypatrywaliśmy Józka. Oczywiście pierwsza poznała go Aga, uściskom nie było końca. Jeden drugiemu przyglądał się w umyśle porównując z tym co o sobie wiedzieliśmy z forum. Okazuje się, że właśnie tak sobie siebie wyobrażaliśmy. Jako „seniorka” w tym gronie dostąpiłam zaszczytu zawiezienia przez Józka do Akademika – bo tam mieliśmy zarezerwowany nocleg. W niedługim czasie dojechała reszta. Zakwaterowanie poszło szybko. Czekaliśmy na grupę wrocławian i na obiecaną niespodziankę. Siedząc w pokoju, pijąc kawkę i rozmawiając usłyszeliśmy pukanie do drzwi i oczom naszym ukazała się.... Ula, obiecana niespodzianka. Jakoś po buzi nie skojarzyłam kim jest, ale na pytanie czy tu odbywa się spotkanie forumowe i czy ją przyjmiemy rozpostarłam ramiona i uściskałam Ulę ze słowami „każdy tu jest mile widziany”. Niedługo potem cała ekipa była w komplecie: Józek z żoną, Jarek, Krzysio, Ula, Aga z rodzicami i kuzynką, ja, Darek, Joasia z Krzysiem, Ela, Grażynka i oczywiście Ula. Okazało się, że obecność na spotkaniu w Krakowie była największa z dotychczas organizowanych spotkań. Zbiórka i główno dowodzący Józio zabrał nas na zwiedzanie Krakowa. A było co zwiedzać: najpierw pamiątkowe zdjęcie przy pomniku Grunwaldzkim, potem spacer na Rynek krakowskim, z powodu deszczu schronienie się w Kościele Mariackim, obejrzenie występu teatru Groteska na Rynku, ponowny spacer do figury Piotra Skrzyneckiego i ma się rozumieć zdjątka.

nasza niespodzianka

Wreszcie głodni zahaczyliśmy o restaurację, gdzie oczekiwanie na zamówione dania trwało ponad 15 minut. Po obiadku wyprawa do Smoka Wawelskiego – on podobno zieje ogniem tylko wtedy kiedy sms-kiem sobie tą atrakcje zamówisz. Nie wiem czy ktoś z naszej grupy to zrobił ale smoczysko zionęło bez przerwy. Przy nim tłumy ludzi. Potem jak to określił Darek jakaś hyża dziewoja namawiała Józka, a raczej były to negocjacje co do oferty płynięcia gondolą po Wiśle. Cena uzgodniona, godzina też więc decyzja zapadła. Płynęliśmy w dwie gondole niczym zawody na wodzie. Nasi gondolierzy jeden przez drugiego wyprzedzał, a my przy tym bawiliśmy się jak dzieci. Jarek na naszą gondolę rzucił Colę, która wylądowała na naszym dachu. Grażynka uznała za punkt honoru ją ściągnąć i pewnie by się jej udało gdyby nasz gondolier nie zrobił zwrotu i przechyłu łódeczki no i prask – smacznego rybki– Cola wylądowała w wodzie. Ze śmiechem mówiliśmy że w drodze powrotnej ją wyłowimy, kicha, ktoś już ją zwinął.

naturalny masaż w Muzeum Japońskim

     Potem Muzeum Japońskie gdzie Józio poddał nas „torturom” chodzenia po żwirku i piasku. Joasia dostała od tego jakiegoś uczulenia, ale dzielnie się trzymała. A wieczorem czekała nas następna atrakcja GRIL. Szybko składka, zaopatrzeniem zajął się Józek.

Na terenie akademika gdzie nocowaliśmy studenci mają wyznaczone miejsca na grilka, co jest pewnie dla studentów szalenie wygodne, no i praktyczne.

Grilkiem zajął się Henio, tata Agi. W międzyczasie obdarowałam wszystkich breloczkami z ręką Fatimy przywiezionymi przeze mnie z Tunezji. Niech im się dobrze wiedzie. Oczywiście wzięłam swojego „grajka” czyli discmana i płyty z muzyką arabską i głośniczki. Muzyczka leciała, obydwie z Grażynką kręciłyśmy bioderkami, aż siedzący nieopodal studenci nam się przyglądali. No cóż my też umiemy się bawić.

   Przed wyjazdem jednak złożyłam obietnicę Eli (organizatorce spotkania w Olsztynie i Waldiemu – w tym czasie oboje byli z daleka od nas. Waldi na stałe mieszka w Niemczech a Ela była w Niemczech u syna. Ale ja słowny człowiek w przerwie między jednym a drugim utworem, jednym a drugim kęsem grilowanej kiełbaski, jednym a drugim łykiem trunku, Waldiemu niestety zostawiłam pozdrowienia od nas wszystkich na poczcie głosowej za to Eli z wrażenia zabrakło słów. Ale my zawsze trzymamy się razem czy to w kraju czy za granicą. Grilek zakończony późną nocą, a rano ponownie zwiedzanie. Zanim dotarliśmy na dziedziniec Wawelu w knajpce na kawce, lodach i piwku Grażynka odczytała wiersz głosem łamiącym się ze wzruszenia, który w pocie czoła Jarek naskrobał w nocy.

przedstawienie Teatru Groteska

W podziękowaniu dla Oli i Józka , za serdeczne przyjęcie, miłą atmosferę i wysiłek włożony w przygotowanie zjazdu Kraków Lipiec 2008.

     Tym razem zaliczyliśmy dziedziniec Wawelu i tam niestety przyszło się pożegnać z Jarkiem i Darkiem, którzy śpieszyli się na pociąg. Uściski, całuski, zapewnienia o następnym spotkaniu. Och wzruszyłam się.

   Po pożegnaniu naszych panów wsiedliśmy w autobus i wyruszyliśmy na zwiedzania Cmentarza Rakowieckiego, gdzie widziałam na własne oczy grób twórcy Piwnicy pod Baranami Piotra Skrzyneckiego, groby osób wszystkim znanych osób jak: Marek Grechuta, Heleny Modrzejewskiej, Jana Matejki, Barbary Kwiatkowskiej -Lass i innych.

     To co wspominam ze śmiechem do dziś to jeden z momentów podróży autobusem utkwił mi na trwałe w pamięci. Wsiedliśmy do autobusu, przegubowiec, siadłam tyłem do kierunku jazdy, w swoich słonecznych klapkach na oczy, a Ula wyśmiewała się ze mnie że siadłam na miejscu dla inwalidów, ale nie to wzbudziło moją wesołość. Ula kasując bilet złożyła kasownikowi „zamówienie” co wywołało u mnie niemal atak śmiechu.

     Spotkanie jak każde było oczywiście dla nas za krótkie. Nawiązaliśmy nowe kontakty, które utrzymujemy do dziś. Wykorzystujemy każdą nadarzającą się okazję do spotkania, a tym samym poznajemy się lepiej. Kontakty ze sobą utrzymujemy do dziś. Jarek stworzył nawet na Naszej Klasie wątek rymowany zwany REMEDIUM LOKOMOTYWY. Warunkiem uczestniczenia jest pisanie wierszem. Udzielam się tam od ponad roku. Nawet świętowaliśmy pierwszą rocznicę wątku – oczywiście wirtualnie. Spotkanie w Krakowie było trzecim z kolei w którym uczestniczyłam, nie licząc innych na które z różnych powodów nie dojechałam.

A na zakończenie wypada mi chyba tylko powiedzieć DO ZOBACZENIA NA SZLAKU

Jarkowi i Darkowi za pomoc w ustaleniu chronologii wydarzeń na spotkaniu Krakowskim serdecznie dziękuję