Temat jak bumerang

Wracam do tematu oceny osoby dojrzałej czyli emeryta. Czy nie należy wreszcie dojrzeć w emerycie człowieka w pełni sił fizycznych i psychicznych, mylącemu logicznie bez śladu demencji. Założyłam bloga dawno temu m.in. po to aby pokazać, że emeryt to nie staruszek z laseczką czy przygarbiona babuleńka nie zorientowana w otaczającym ją świecie. Nie należę do osób wcinających się w życie innych. Jak każdy mam swoje problemy wszelkiego rodzaju co nie znaczy, że chodzę ze smętną miną, czekająca na wyciągnięcie ręki do mnie. Dopiero na emeryturze odkryłam swoje pasje, a kto wie czy nie powołanie.

Od niedawna ponownie podjęłam pracę, zbliżoną do tej którą wcześniej wykonywałam. Odnajduję się w tym temacie, a mój blog zyskał popularność na miarę możliwości. Trzykrotne wystąpienie w telewizji, wiele wywiadów telewizyjnych pozwoliło mi na przeistoczenie się z szarej zakompleksionej myszki w Lwicę.

Ostatnio zaś za namową swoich internetowych koleżanek zmieniam się z poczwarki w księżniczkę. Dlaczego tak mówię? Bo znam swoją wartość. Opanowałam bez żadnych kursów poruszanie się po internecie, robienie filmów z podkładem muzycznym. Podobno wychodzi mi to całkiem nieźle bo kilka osób i rodzina składały zamówienie, realizowane od ręki.

Jaka jestem? Najtrudniej mówić o sobie ale „jestem z siebie dumna”. Przez swoje podróże opanowałam w stopniu pozwalającym na dogadywanie się w języku angielskim. Miałam ucznia, któremu wkładałam do głowy pisownię, wymowę i gramatykę języka polskiego. Zawsze powtarzam „że chcieć do móc”. Jeśli ktoś tak naprawdę nie chce to się nie nauczy. Moja 79 letnia siostra śmiga po necie aż miło. 

Na swoje lata się nie czuję bo wynika to pewnie tak z mojej natury jak i genów (chwała im za to). Jestem studentką Uniwersytetu III Wieku. Na wiosnę zamierzam iść na fitness. Bliżej lata wybieram się ponownie z koleżanką do Tunezji. A tam być może będzie następny lot spadochronem za motorówką, może nawet tzw katapulta, która dostarcza tak ogromu adrenaliny jak i niezapomnianych wrażeń.

Na nudę po prostu brakuje mi czasu.

Oby do wiosny