I znowu rok starsza

Ale ten czas leci, następny rok więcej na karku. Zawsze po Nowym Roku przychodzi refleksja i rozliczanie się z czasu, zobowiązań, jednym słowem z tego co dobre i złe. Początki roku nie są najlepsze, muszę główkować z czego zapłacić wieczyste użytkowanie. No nic jak zawsze muszę sobie jakoś poradzić. O wyjazdach to mogę zapomnieć co najmniej na rok albo i więcej.

Generalnie chyba rok należy uznać do mniej lub bardziej udanych. 4 rzeczy stały się ważne w moim życiu, to jest 2 wywiady gazetowe (czekają na publikację), udana bezproblemowa laparoskopia woreczka żółciowego no i zaproszenie na wykład (oj jak to ładnie brzmi) i podzielenie się swoją pasją życia na emeryturze w Domu Opieki Społecznej pod Warszawą. Zabieg laparoskopowy w ramach NFZ, a niestety pozostałe „dobre” czy udane sprawy niestety charytatywnie. Tak to jest z wywiadami, że dziennikarze nie pracują charytatywnie a ja muszę? Zaczynam się buntować, tracę czas na przygotowanie się, na rozmowę. Niby cieszy mnie, że zostaję zauważona poprzez bloga ale też dlaczego mam być wykorzystywana. Na opublikowanie wywiadów muszę czekać, za wykład w DPS dostałam ……. książkę o ich istnieniu no i w obecności mieszkańców słowa podziękowania.

Zastanawiam się czasami co musiałabym zrobić aby zarabiać na blogu, w końcu innym się udaje. Czy tematyka niedobra, czy styl pisania? Cholera wie. Nie powiem kilka razy udało mi się zyskać jakieś psie grosze za notki na tzw. zamówienie. Ale i to się jakoś urwało. Kurka wodna jakie to czasy nastały. Chętnie podjęłabym pracę gdzieś w biurze – wystarczy podać wiek i dupa mokra. Nikt jakoś w nas dojrzałych ludziach o dobrze funkcjonującym umyśle nie dostrzega już żadnego potencjału. A przecież możemy śmiało dzielić się swoim doświadczeniem zawodowym. Tak tak wiem, rynek pracy potrzebuje młodego narybku, najlepiej 20 latka z nogami do szyi i z 30 letnim doświadczeniem. PARANOJA.  Startując na radną dzielnicy marzyło mi się poprawa sytuacji seniorów, rozbudowa programów. Wyszło jak wyszło, pieniądz rządzi światem. Nie miałam kasy na kampanię wyborczą, ale też startowali ci którzy już dobrze zagrzali swoje miejsca.

Sylwestra spędziłam z koleżankami na Skype. Każda z nas mieszka w innym zakątku kraju, O północy z kieliszkiem wody mineralnej (niestety) powitałam Nowy Rok.

Ach, nie ma co się użalać, trzeba dalej jakoś egzystować w tym chorym świecie. Z uśmiechem na twarzy czekam jak w marcu dostanę waloryzację emerytury. A pewnie z 30 zł mi się będzie należało. Cholera i tu problem, tyle kasy to nie wiadomo na co wydać. Pójdę sobie do pijalni czekolady i poproszę o największą porcję, choćbym miała do tego interesu dopłacić.

PS. Właśnie weszłam w kontakt z nową blogowiczką, propagującą porady dla seniorów i ich opiekunów. Tylko ktoś kto ma w tym doświadczenie może udzielać porad i chwała losowi za to że nawet na blogach znajdujemy przyjazne osoby.  Jednak internet na coś się przydaje.